Ροϊλός, Γεώργιος

(Αθήνα 1867 – 1928). Έλληνας ζωγράφος. Σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών των Αθηνών με καθηγητή τον Νικηφόρο Λύτρα, συνέχισε στο Μόναχο (1888) με δάσκαλο τον Ν. Γύζη και στο Παρίσι στα εργαστήρια των Κονστάν και Λοράνς και επιστρέφοντας στην Αθήνα έγινε καθηγητής στη σχολή καλών τεχνών (1894-1903 και 1910-27). Κατά διαστήματα ταξίδεψε πάλι στο εξωτερικό και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 ως ζωγράφος, εισάγοντας και στην Ελλάδα την πολεμική ζωγραφική, που είχε ανθήσει στην Ευρώπη με τον Γκρος. Οι πίνακες του Ρ. από τον πόλεμο του ‘97 είναι από τα σημαντικότερα έργα του. Ζωγραφίζοντας εκ του φυσικού τη γρήγορη εναλλαγή των πολεμικών γεγονότων χρησιμοποιεί το χρώμα ως κύριο εκφραστικό μέσο, διαλύοντας τα σχήματα μέσα στη σκόνη της μάχης (πίνακας συλλογής Κουτλίδη), ενώ άλλοτε οργανώνει τη σύνθεσή του με οριζόντιους άξονες, που δίνουν στον πίνακα την κίνηση και τη ροή του εικονιζόμενου γεγονότος (πίνακες Συλλογής Λ. Ευταξία), χωρίς ένα κεντρικό στοιχείο να συγκεντρώνει την προσοχή και να στατικοποιεί τον πίνακα: ο βασιλιάς Κωνσταντίνος π.χ. τοποθετείται έκκεντρα και όχι μεγαλύτερος ή επιβλητικότερος από τους άλλους. Σε παραστάσεις με μεμονωμένα στρατιωτικά πρόσωπα («Στρατιώτης» της Συλλογής Β. Καλκάνη) το σχέδιο είναι ακαδημαϊκότερο, αλλά το χρώμα στο φόντο ενορχηστρώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργεί ατμόσφαιρα και να εξυψώνει την απλή μορφή. Σε ένα τοπίο του αντίθετα (Ακρόπολις, Εθνικής Πινακοθήκης) τα περιγράμματα διαλύονται και μένουν οι κάπως συμπαγείς χρωματικές μάζες. Ο Ρ. ασχολήθηκε επίσης, δίνοντας καλά έργα, με την προσωπογραφία, λίγο με τη χαλκογραφία και δημοσίευσε και γελοιογραφίες στο Άστυ, στην Εστία και στον Ρωμηό. Ο ποιητής Βικέλας, έργο του Γεώργιου Ροϊλού (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα).